Merhaba tesadüfen bu satırlara denk gelen güzel insan. Bir yıl geçti buralara uğramayalı. Neredeyse blogumun 4. yılı dolmak üzere. Ne kadar hızlı geçiyor zaman. 4 yıl önce bugünlerde, yapabilir miyim düşüncesi vardı. Yazabilir miyim? Olur mu? İnsanlar okur mu? Ve daha birçok soru... Sonraki günlerde bir cesaretle açmıştım ve işte bugün buradayım. Zaman geçtikçe daha az ilgilenir oldum blogla, evet. Ama ilk göz ağrım gibi bir şey burası. 14 yaşındaki bir kızın elinden geldiğince okuma hevesini paylaşmak istemesi... 4 yılda hayatımda birçok şey değişti, acı tatlı birçok deneyim yaşadım. O zamanlar yeni sbs'den çıkmış -bizim zamanımızda sbs vardı tabii- liseyi heyecanla bekleyen bir kızdım. Ve şu hale bakın ki o heyecanla beklediğim lise bitti, dolu dolu anılar bırakarak ardında. Korkuyla kaçmak istediğim ygs-lys de geride kaldı, öldürmedi ama süründürdü elbet herkes gibi. 4 yıl önce bugünleri hayal edebilmek bile ne kadar zordu oysaki...
Her ne kadar yoğun olarak burada olmasam da burayla büyüdüm. Ben değiştim, yorumlarım değişti, fikirlerim değişti. Zaten ne var ki değişmeyen hayatta? Burası da değişmiş görmeyeli. Azalmış yayın yapanlar, youtube'un hayatın içine daha fazla girmesinin ardından. Gelişen teknolojiye, beklentilere ayak uyduruyor insanlar elbette. Ama yazmanın, okumanın tadını vermiyor ruha. İnsanlara yazıyla ulaşmak öyle ki, kalpten kalbe sadece; dış görünüşten, ayrımlardan uzak elden geldiğince. Keyfi de farklı oluyor elbette. Burası da öyle, yenilerine inat bırakmak istemediğiniz nostaljik bir şarkı gibi mesela, anılarınıza ortak olanından.
Geçiyor işte zaman. Ama hayatın koşuşturmacası hiçbir zaman bitmiyor. Üniversite hazırlıklarındayım şimdi. Bu zamana kadar benimle olan, bir kez bile olsa burada yollarımız kesişen herkese hayatımda bıraktıları büyük küçük tüm izler için teşekkürler. Yarınlar ne gösterir bilinmez ama bugün buradayım, koca bir yılın ardından. Yeniden...
Ben geldim!..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder